ပုဂၢလိကပိုင္ ဆိုေပမယ့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားရဲ႕သားသမီး ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ သူတို႔နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ လက္တဆုပ္စာ စီးပြားေရးသမားေတြကို ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ေရာင္းပစ္တာပါပဲ။
သမိုင္းတန္ဖိုးရွိတဲ့ ေနရာ အေဆာက္အအံုမ်ိဳးေတြအပါအဝင္ စက္႐ံု၊ ေျမကြက္ေတြကို ေဝစားမွ်စား ေရာင္းဝယ္ေနၾကပံုက ေသခါနီးလူမမာထံကေန အေမြခြဲယူေနၾကသလိုပါပဲ။
၂၀၁၀ အတြင္းမွာ ႏိုင္ငံပုိင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ၁၁၀ ခု၊ ႏိုင္ငံပိုင္ အေဆာက္အအုံ ၃၂ ခု၊ ႏိုင္ငံပိုင္ စက္သုံးဆီ အေရာင္းဆိုင္ ၂၄၆ ဆိုင္နဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ဆိပ္ကမ္း၊ ဗိုလ္တေထာင္ဆိပ္ကမ္း၊ ပန္းဆိုးတန္း-နန္းသီတာ ဆိပ္ကမ္း၊ က်န္းမာေရး ဆိပ္ကမ္း၊ ဆူးေလဆိပ္ကမ္း၊ အလုံ ဆိပ္ကမ္းမွ ဗိုလ္တေထာင္ သံလ်က္စြန္းအထိ ဆိပ္ကမ္း ေျမေနရာ အမ်ားအျပားကို ေစ်းၿပိဳင္ အိတ္ပိတ္စနစ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်ျခင္း၊ အဆိုျပဳလြာေခၚဆို ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး ျဖစ္တယ္လို႔ Eleven မီဒီယာမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအရ သိရပါတယ္။
ေစ်းၿပိဳင္ အိတ္ပိတ္ ဆိုေပမယ့္ တကယ္က နင္ဒါယူ၊ သူဒါယူဆိုၿပီး လက္သင့္ရာ စီးပြားေရးသမားႀကီးေတြကို ခြဲေပး၊ စီးပြားေရးသမားႀကီးေတြကလည္း ဒါေတာ့ သူလိုခ်င္တယ္၊ ဟိုဟာေတာ့ မလိုခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ ဝန္ႀကီးေတြကို ကပ္ၿပီး ေခ်ာဆီနဲ႔ ေတာင္းတာပါပဲ။
Source:irrawaddyblog
No comments:
Post a Comment